pozdrav čili čeština začíná

W kazdy poniedzialek ['czesztina 'zaczinaa], wiec moze nie zaczniemy od akusativu, tylko tak jakos normalniej, czyli od tego co uzyteczne, moze od powitan?

Dobrý den! Dobrý večer! ['dobrii 'den, 'weczer] - zupelnie formalne i zawsze v pohodě, a wiec uzywane w sklepie, na targu i w gospodzie. Bardzo wczesnie rano zdarza sie tez slyszec Dobré ráno, a popoludniem Dobré odpoledne! Mam czasem wrazenie, ze to dobre popoludnie, jakos ich bardzo bawi i czasem z przekora uzywaja tego zwrotu.

Ahoj! w zasadzie to uniwersalne cześć (pochodzi od ang. pozdrowienia ahoy uzywanego ponoc 'miedzy' statkami, na poczatku XX. wieku trafilo do Czech). Wymieniane zwykle jest miedzy osobami, ktore sa ze soba na 'ty'. Ale zdarza sie i to nawet czesto, ze szefowie mowia do swoich studentow: Ahoj Evo! Ahoj Roberte! Na co studenci: Ahoj pane profesore! To zalezy od stylu i trzeba sluchac: jesli ktos mowi tylko Dobrý den nie nalezy oczywiscie wyrywac sie z Ahoj. Wersja mlodziezowa to na przyklad Ahojka!

Čau! uzywane troche jak hej (od wloskiego Ciao), niezwykle nieformalne, a wiec popularne miedzy pokoleniem MTV, ale powoli zaczynaja tak mowic ludzie po 40-stce, pokolenie hip-hop uzywa bowiem Čauko czy Čau vole! Oczywiscie jesli ktos mowi do Ciebie Ahoj nie mow Čau.

Nazdar! pochodzi od slowa dařit se (darzyc sie). Typowo czeskie, ale uzywane nie tak czesto jak powyzsze i nikt nam nie potrafi (czy nie chce, wiec przestalam drazyc temat) wytlumaczyc kiedy kogos moge tak przywitac. Jasne, zawsze jest regula numer jeden: uzywa sie ze znajomymi, ktorzy uzywaja Nazdar (ewentualnie na przywitanie Zdar!), ale niewiele osob tak sie wita. Ot, jakas dziwana filozofia, ale Nazdar chyba najbardziej lubimy, choc prawie go nie uzywamy.
W przygotowaniu: oczywiscie wymowa i pozegnania.