zegnamy lomy...

zupelnie nieoczekiwania, dzieki Kasi i Mateuszowi pojechalismy jeszcze raz i zapewne teraz to juz ostatni do kamieniolomow. Nie musze pewnie przypominac, ze Mala i Velka Amerika to nasze (no przynajmniej moje) ulubione miejsce w Czeskiej Republice...

i na koniec lamiglowka: odnajdz na zdjeciu krzyz (na dnie kamieniolomu o nazwie Jižní kříž)

kajaki 2007 cz.5. ostatnia

i tak zegnamy toń Krutyni, troszke kropilo, ale w swietle przedwczorajszych wydarzen na jeziorach Mazurskich, to wiemy, ze przezylismy tylko mala burze, choc z drugiej strony jak to Lukasz mowi "kamizelki nie sa od picu"...

a tu juz "kuchna wydaje, kuchnia gotuje, kuchnia kontroluje", czyli zespol: Marta i Mirek oraz Kasia i Marek serwuja mazurskie ziemniaki z dodatkami:






Obudzil sie nowy dzien -- a w sumie to wyglada na to, ze na tym Spływie to tylko jedlismy i kazdy kto tak pomysli w sumie nie minie sie prawda ;-)

Wogole to juz jestesmy w stacji METEO, czyli Stacji Hydrologiczno-Meteorologicznej w Mikolajkach, jednostki Oddzialu Morskiego IMGW w Gdyni. Sluzby METEO natomiast zaslynely szczegolnie w czasie naszego splywu Rospuda 2005, kiedy to srednio co kilkanascie minut zgarnialy z namiotow sople i grad i wrzucaly do jeziora! W tym roku obylo sie bez ich wspacia (choc mysle, ze mozemy im dedykowac wzmacniacz fal), ale postanowilismy zobaczyc przyrzady pomiarowe na wlasne oczy i ewentualnie zlozyc reklamacje pogodowe.

W glebi slynny mikolajski ogrodek meteorologiczny:

i zwiadzanie ogrodka:

a na koniec spacer po nabrzezu w Mikolajkach:




czas odjezdzac niestety (szkoda, ze tej nocy zepsuje sie lokomotywa i bedziemy miec 100minut spoznienia!):


a na koniec zagnam Was jako bursztynowy komandor i do nastepnych Kajakow :-)

kajaki 2007 cz.4.

czyli katamaram i oficjalne haslo tegoroczne "Kajakom na Krutyni mowimy NIE!", a zaczelo sie tak niewinnie:

pozegnanie z jeziorem Duś i łabądziami:

i z powrotem na Krutyni, to wlasnie nasz piekny i slawny zapewne, katamaran (no w zasadzie byl to oktamaran z kajakiem sterujacym;)

to co dzialo sie tego dnia na rzece przyprawialo prawie o zawal. Byly to setki kajakow z tzw. jednodniowymi kajakarzami:

i juz ostatni dzien kajakowania:

na postoju odbywa sie walka o ostatnia kostke czekolady:

odwiedaja na trole i deszczowe gnomy:





a przed nami ostatnie kilometry, pokonane przez codowna grupe sybciej niz to mozliwe, tylko dlatego by komandor mogl wygrac snur bursztynow:)

i wreszcie koniec kajakowania, Andrzej uczcil ten fakt radosnym skokiem do lodowatej prawie wody:

a przed nami jeszcze Kajaki 2007 Epilog, wiec do szybkiego uslyszenia!